کد مطلب:313427 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:217

گنجینه کتابخانه » شخصیت ها، اصحاب و علماء » حضرت عباس (ع) »»» فهرست کتاب
الغیرة العباسیة
حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج سید محمد باقر موسوی گلپایگانی، فرزند مرحوم آیت الله العظمی آقای حاج سید محمدرضا گلپایگانی «قدس سره»، در تاریخ 7 ذی قعدة الحرام 1414 ق برابر 29 فروردین 1373 ش، از حجةالاسلام رضوانی نماینده ی شیراز نقل كردند كه گفت: من به خواندن صلوات خواجه نصیرالدین طوسی «قدس سره» [1] مداومت داشتم، شبی حضرت خاتم الأنبیاء محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم را در خواب دیدم، فرمود: صلوات را بخوان! خواندم، حضرت فرمودند: درست نیست! چند مرتبه دیگر خواندم، ولی پس از اتمام هر یك باز می فرمود: درست نیست! عرض كردم: چرا درست نیست؟! فرمود: بعد از كلمه ی «و الشجاعة الحسینیة»، بگویید: «و الغیرة العباسیة».



[ صفحه 172]



قسمت مورد نظر از متن صلوات خواجه نصیر، تیمنا ذكر می شود

اللهم صل و سلم وزد و بارك علی صاحب الدعوة النبویة و الصولة الحیدریة و العصمة الفاطمیة و الحلم الحسنیة و الشجاعة الحسینیة و العبادة السجادیة و المآثر الباقریة و الآثار الجعفریة و العلوم الكاظمیة و الحجج الرضویة و الجود التقویة و النقاوة النقویة و الهیبة العسكریة القائم بالحق و الداعی الی الصدق المطلق كلمة الله و أمان الله و حجة الله القائم بالحق بأمر الله المقسط لدین الله و الذاب عن حرم الله قاطع البرهان و خلیفة الرحمن و مظهر الایمان و سید الانس و الجان امام السر و العلن الامام بالحق أبی القاسم محمد بن الحسن صاحب العصر و الزمان صلوات الله و سلامه علیه و علیهم أجمعین.

الصلاة و السلام علیك یا وصی الحسین و الخلف الصالح یا امام زماننا أیها القائم المنتظر المهدی یابن رسول الله یابن أمیرالمؤمنین یا حجةالله علی خلقه یا سیدنا و مولانا انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بك الی الله و قدمناك بین یدی حاجاتنا فی الدنیا و الآخرة یا وجیها عند الله اشفع لنا عند الله بحقك و بحق أجدادك من الأئمة المعصومین.



[ صفحه 174]



[1] عالم قدوس، خواجه نصيرالدين محمد بن محمد بن حسن جهرودي طوسي - معروف به خواجه نصير طوسي - كنيه اش ابوجعفر، لقبش نصيرالدين طوسي، شهرتش خواجه، اصلش از بلده ي جهرود (از مضافات قم)، بنا به قولي در سال 595 و بنا بر مشهور در 11 جمادي الاولي سال 597 ه. ق در طوس متولد گرديده است. وفات خواجه نيز به قول بعضي در سال 673 و به زعم ديگري 675 رخ داده است، لكن موافق قول مشهور و اكثر، روز عيد غدير 672 ق در بغداد درگذشته است. به موجب وصيت، جنازه ي وي را به مشهد كاظمين عليهم السلام نقل كردند و در پايين پاي آن دو امام همام عليهم السلام به خاك سپردند و بر لوح قبرش اين آيه ي شريفه از سوره ي كهف را نوشتند: (و كلبهم باسط ذراعيه بالوصيد) (ر. ك، ريحانةالأدب: ميرزا محمدعلي مدرس تبريزي، ج 2، ص 171 و 181، از انتشارات كتابفروشي خيام، چاپ دوم).